امام علی (ع) می فرمایند :

هر کس به چیزی عشق ناروا ورزد ،

نابینایش می کند و قلبش را بیمار کرده ،

با چشمی بیمار می نگرد ، و با گوشی بیمار می شنود .

خواهش های نفس پرده عقلش را دریده ، دوستی دنیا دلش را میرانده است ، شیفته بی اختیار دنیا و برده کسانی است که چیزی از دنیا در دست دارند .

دنیا به هر طرف بر گردد او نیز بر می گردد ، و هر چه هشدارش دهند از خدا نمی ترسد .

از هیچ پند دهنده ای شنوایی ندارد ، با اینکه گرفتار آمدگان دنیا را می نگرد که راه پس وپیش ندارند و در چنگال مرگ اسیرند .

می بیند ، که آنها بلاهایی را که انتظار آن را نداشتند بر سرشان فرود آمد ، و دنیایی را که جاویدان می پنداشتند از آنها جدا شده و به آنچه در آخرت وعده داده شده بودند خواهند رسید ، و آنچه بر آنان فرود آید ، وصف نا شدنی است .

خطبه 109 نهج البلاغه